GAYRETULLAH’A DOKUNMAYİN…!!!!
Her hesabın vakti gelir!
Benzer minvaldeki şu kıssada meşhurdur; Vaktiyle bir derviş, nefsiyle mücadelesinde her türlü süsten, gösterişten uzak olması gereken, hatta saçtan sakaldan vazgeçecek mertebeye gelir. Derviş, gidip berberin önüne oturur:
- Vur usturayı berber efendi, der. Berber dervişin saçlarını kazımaya başlar. Başın bir tarafını bitiren berber diğer yana usturayı vuracakken bıçkın bir kabadayı girer içeri ve dervişin başının kazınmış kısmına okkalı bir tokat atar:
- Kalk bakalım kabak, kalk da tıraşımızı olalım, diye de kükrer.
Dervişlik bu ya; Sövene dilsiz, vurana elsiz olmak gerek. Ses çıkarmadan kalkar yerinden ve bir köşeye çekilir. Kabadayı koltuğa oturur, berber tıraşa başlar. Kabadayının tıraşı biter ve dükkândan çıkar. Birkaç adım gitmiştir ki, gemden boşanmış bir at arabası yokuş aşağı hızla üzerine gelir. Şaşkınlıkla yol ortasında kalakalan kabadayı, iki atın ortasındaki okun hedefi olur yığılır, kalır yolun ortasına; ölmüştür.
Berber ihlaslı bir adam ve işin farkındadır. Bir kapı önünde boylu boyunca kanlar içinde yatan kabadayıya, bir de dervişe baktıktan sonra dudaklarından gayri ihtiyari şu soru dökülür:
- Biraz ağır olmadı mı derviş efendi?
Derviş mahzundur:
- Gücenmedim ona, hakkımı da helal etmiştim hâlbuki. Gel gör ki kabağın da bir sahibi var. O gücenmiş olmalı! der.
Yaptıklarımızın, Gayretullah’ın da gücüne gidebileceğini, vakti gelince hesabını soracağını bilmemiz gerek.

Olsun be aldırma, Yaradan yardır,
Sanma ki zalimin ettiği kardır.
Mazlumun ahı indirir şahı,
Her şeyin bir vakti vardır…
Yunus Emre 
Selam ve Dua ile
22.Mart.2025