DAYAN  DIYARBAKIR

DAYAN  DIYARBAKIR

Suya hasret bir yelken gibi

İçin içine sığmıyor

Güneşe uzanıyorsun sıcaklığını alasın diye

Bir kuyruklu yıldız gibi

Akıyorsun geceye derinliklerinden gökyüzünün

Ateşleniyorsun

Zincire vurulan Prometheus gibi

Çatallaşıyor yüreğin

Unutma

Sinsi ihanetlere karşı

 Dayan Diyarbakır

Uykusuz kalıyorsun

Kanıyor yaraların

Kurtlar sarıyor her yanını Eyüp gibi

Ne kadar renkli

Ne kadar sıcakta olsa

Alışamıyorsun karanlıklara

Şafak sökecek

Tüm yorgunluğuyla dolu dizgin

Özlem bahçelerinde

Yaprak gibi nazik

Kılıç gibi keskin

Unutma

Sinsi ihanetlere karşı

Dayan Diyarbakır

Biliyorsun 

Kaç ana oğulsuz

Kaç gelin dul

Kaç bebek yetim kaldı

Dostluğu ve kardeşliği

Korku ve kuşkunun zamansız saplanışını

Toprağa dökülen

O gül tohumlarını

Biliyorsun 

Unutma

Sinsi ihanetlere karşı

Dayan Diyarbakır

Usul usul yaşadığımız eylülü

Pörsümeğe yüz tutmuş

Soluk bir sarıya dökülen yaşamı

Doğaya inen sessizliği

Gözlerindeki ışıltıları

Mardin ovasını,Hayri'yi

Umudu,alınterini

Kanın ve çığlıkların cehennemini

Hınçla gürleyen

Kapkara bulutlarla kaplı göğü

Yaralarımın dinmeyen acısını

Boğucu sıcakları dağıtan

Rüzgarın serinliğini

Yaşadığımız anın gerçeğini

Düşlediğimiz dünyayı

Türkülerimizin ölmeyen ezgisini

Unutma

Sinsi ihanetlere karşı

Dayan Diyrbakır

Med ve cezir gibi

Kabarıp çekildiğini suların

Sisli masal tadını

Toprağın

Ağaçların

Kuşların suskunluğunu

Yokluğumda yükselen

Ağıtların burukluğunu

Sevdamın delice duygularını

Unutma

Sinsi ihanetlere karşı 

Dayaaaaaaaaan Diyarbakır....